สิ่งที่แม่พูดปดเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่มากขึ้น)

[Chanapot]

เพียงพอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึง คือ บิดาและก็แม่

แต่เมื่อมีเงินคนแรกที่คิดถึง คือ แฟนและก็เพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง บ่อยครั้ง

ที่ไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และบอกว่า"ทานเยอะๆนะลูก แม่หิวเยอะแค่ไหน" คราวแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่มีสาระ ต่อสถาพทางร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมถูกใจรับประทานมากมาย ตอนที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกซาบซึ้งครั้งใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่แม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเถิด แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

แล้วก็ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทุกอย่างในบ้าน บางเวลาผมตื่นขึ้นมากลางดึก

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเพียงแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับผม..นอนเถอะขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

และแม่ยิ้มแล้วก็พูดกับผมว่า"ลูกนอนเถอะ แม่ยังไม่ง่วงหงาวหาวนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเหมือนเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นอย่างยิ่งดวงใจให้ผม แม่นั่งรอคอยผมท่ามกลางแสงแดดแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอเหมาะพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แม้กระนั้นความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่แม่บอกว่า "ดื่มเถอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งภายหลังที่บิดาผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากโ ร ค ร้ าย แม่ของผมจำเป็นต้องแบกภาระ

รายจ่ายทั้งหมดผู้เดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากมากเพิ่มขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็เสนอแนะให้แม่แต่งงานใหม่แต่ว่า แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมด้วยพูดว่า

"ฉันไม่ได้อยากต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบแล้วและก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยเห็นด้วยเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งคืนมาให้ผมด้วย แม่บอกว่า "แม่มีเงินพอประมาณอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดันและสนับสนุน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมสำเร็จการศึกษาก็ทำงานต่อเลย ด้วยค่าจ้างรายเดือนที่สูงลิ่ว

และก็ผมตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แม้กระนั้นแม่ผมท่านไม่ได้อยาก ไม่รบกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

รวมทั้งครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็ต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องจากโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอปิ้งอ่อนเพลียภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่มองแก่ลงไปมากเลย แม่ดูผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าคุณรัก

และมุ่งมาดปรารถนาจะได้เจอผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมากมาย รวมทั้งมองอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปมาก แล้วก็ผมดูแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บหัวใจ ด้วยเหตุว่าการได้มองเห็นคุณแม่สุดที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมรวมทั้งพูดกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่เคยรู้สึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงชั่วนิจนิรันดร์

ครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่เอาใจใส่ ใส่ใจกันให้มากๆก่อนจะสายไป
แม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/
Tags : พ่อแม่