พอเพียงเราอายุมาก พวกเราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้ลูกหลานรัก

[Prichas]

อยู่ไปนานๆให้บุตรหลานเคารพรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเพราะทานข้าว แต่ว่าเมื่ออายุมากขึ้นแล้ว

ต้องดำเนินชีวิตให้แฮปปี้มากขึ้น ตามอายุของเรา เช่นนี้ชีวิตจะสุขมาก

1. แก่ขึ้น แม้กระนั้นจำเป็นต้องรู้จักตั ดหัวใจ

บางสิ่งเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าเดิมทีมันก็ไม่ได้เป็นของเราอยู่แล้ว

รวมทั้งวันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปไม่ได้แม่แต่อย่างเดียว จงตั ดจิตใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะแฮปปี้กับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่อแก่ขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรจะปล่อยวางเรื่องราวบางสิ่งบางอย่าง ที่จึงควรปล่อย หัวใจของคนเราแบกรับได้อย่างจำกั ด อย่าเอาแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีตกาล แล้วควรเรียนรู้การใช้ชีวิตในขณะนี้ ให้มีความสุขในวัยแก่ซะ

3. จำเป็นที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีตกาล ก็มีความย ากของคนในอดีตกาลด้วยเหมือนกัน ส่วนสังคมในปัจจุบัน ก็มีความย ากของคนในตอนนี้

ดังนั้น อย่าเอาความคิดของพวกเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่ชอบใจอะไร ก็ว่าบุตรหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าทำเช่นนั้นคราวหนึ่ง คุณงามความดีจะหายไปกาลครั้งหนึ่งเลยล่ะ วาสนาของบุตรหลานหายไปส่วนหนึ่ง


โน่นเนื่องจากบิดามารดาคือพรหมของลูก ถ้าหากรอแช่ ง ด่ า ลูกหลานจะเจริญก้าวหน้าได้อย่างไร

4. อายุมากขึ้น เปรียบดุจไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจะต้องลดลง ความโล ภ โกรธ หลง ต้องลด คุณความดีความเงียบขรึมจะต้องเยอะขึ้นนะ

ความกรุณา ขอความกรุณา มุทิตา อุเบกขา จำต้องมากมาย เตือนตัวเองไว้เสมอว่า อยู่ให้ลูกหลานนับถือรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้ลูกหลานเขา หวา ดกลั วจนถึงลูกหลาน ไม่มีใครอย ากใกล้

5. จะต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีวันดำเนินการไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลบุตรหลานไปกระทั่งวันสุดท้าย

โดยเหตุนี้ จำต้องรู้จักวางมือ บุตรหลานมีโชค เขาฟุตบาทของลูกหลานเอง


หากคิดแทนไปหมดทุกอย่างเลย คุณนั่นแหละที่จะอ่อนเพลียตลอดไป เพราะว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือคือการฝึก วางใจในลูกหลานของพวกเรา และเป็นการสนับสนุนเขาไปในตัวด้วย
ลูกหลานรัก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/