ฝึกฝนเดินลำพังถ้าไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[PostDD]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายเพียงแค่นั้นที่ควร

ถนอมต้องรู้ถนอม เนื่องจากว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนถึงสาแก่ใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักแค่ไหนเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา จึงอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีคนใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครคนหนึ่งไร้คุณค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

จงศึกษาที่จะสรรเสริญคนที่ความรู้ความเข้าใจ รวมทั้งถ้าคุณคิดว่าตนเองสู้บุคคลอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เนื่องจากว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นๆธรรมดา

พ่อแม่เป็นคนที่รักและก็หวังดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เพราะทุกๆสิ่งทุกๆอย่างเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาวิธีการเก่าๆมาจัดการกับปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่รำพัน อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะเหตุว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมาย อย่ า ให้ผู้ใดผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/